Maidenspeech Joyce Vermue

Verzet begint niet met grote woorden, maar met kleine daden.

Zo gaan de eerste regels van ‘Iemand stelt een vraag’. Een bekend gedicht van Remco Campert.

Tien jaar geleden ben ik gestart als maatschappelijk werker bij een regionale organisatie in Zeeuwsch Vlaanderen. Hier heb ik mensen begeleid met uiteenlopende vragen en zorgen.

Dit zeg ik in mijn maidenspeech, die ik vandaag in de Tweede Kamer hield. Lees verder voor de integrale tekst.

Het ging om mensen met grote schulden; om mensen die niet meer wisten hoe ze voldoende inkomsten konden verwerven; het ging de ene dag om het voorkomen van huiselijk geweld, dan weer om het begeleiden van mensen met grote psychosociale problemen.

Door naast inwoners te staan, ieder met hun eigen vraag, met hun eigen verhaal, heb ik met regelmaat zelf hun machteloosheid en frustratie ten diepste gevoeld.

Voorzitter, samen met mijn collega’s waren wij dag in dag uit aan de slag.

Het ging bijvoorbeeld om Mo, die van school werd gestuurd, van het ROC. Wegens ‘een gebrek aan motivatie’. Hij had thuis geen ouders die hem aanmoedigden. Mo had geen ouders die hem leerden om voor zichzelf op te komen. Maar door samen met hem terug te gaan naar school en daar het gesprek aan te gaan, kreeg hij een nieuwe kans. Leerde hij het beste uit zichzelf te halen.

Ina had schulden. Schuldeisers bleken een te hoog beslag gelegd op haar inkomen te hebben gelegd; ze leefde ver onder het bestaansminimum. Ina was niet op de hoogte van de regelgeving, hier, in dit huis bedacht. Door Ina van kennis te voorzien die nodig is om het beslag te corrigeren werkt zij nu volledig zelfstandig aan de oplossing van haar problemen. Het beslag op haar inkomen is nu op een eerlijke en rechtvaardige manier herzien en uitgevoerd.

Bryan kreeg een huisverbod omdat hij zijn zwangere vriendin had geslagen tijdens een ruzie. Als kind had hij thuis nooit anders geleerd dan dat je ruzies met geweld beslechtte. Door met hem, zijn vriendin, hun ouders, buren en vrienden om tafel te gaan, probeerden we stap voor stap zulke patronen te doorbreken en stelden we met elkaar een veiligheidsplan op. Zo lieten we Bryan en zijn omgeving zien dat je samen in staat bent tot positieve verandering te komen.

Deze mensen, waar ik dagelijks mee in gesprek ging, ondervinden direct de gevolgen van wetgeving
waartoe hier in de Kamer wordt besloten. De positieve gevolgen ondervinden ze direct, maar ingrijpender voor kwetsbare mensen zijn vaak onbedoelde bijeffecten.

Voorzitter, deze voorbeelden hebben mij er van overtuigd dat ik als volksvertegenwoordiger een bijdrage wil leveren aan de totstandkoming van wetgeving. Wetgeving die mensen in staat stelt het beste uit zichzelf te halen.

Belangrijke hervormingen zijn de afgelopen jaren doorgevoerd. Hervormingen die nodig zijn om in de toekomst maatwerk te leveren, zorg dichtbij te organiseren en het perspectief op werk zo groot mogelijk te maken.

Met kleine daden, of misschien wel Zeeuwse nuchterheid, ben ik er van overtuigd dat we hier samen belangrijke stappen in de goede richting kunnen zetten, zolang we der verhalen en ervaringen van de mensen om ons heen kennen, herkennen en doorgronden. Zeeuwse nuchterheid gaat hier, in dit huis, gepaard met idealen.

Veel sociaal werkers en andere inwoners van Nederland gaan dagelijks de vaak onzichtbare strijd aan voor mensen en doen dat samen met familieleden, met vrienden, buurtbewoners, of met andere cliënten. Het is van belang hun signalen te horen, ons daar over te verwonderen en vragen te blijven stellen.

Remco Campert schreef het zo:

Jezelf een vraag stellen,
Daarmee begint verzet
En dan die vraag aan een ander stellen.

Voorzitter, door naar het debat van vandaag.

Na de afschaffing van het melkquotum op 1 april 2015 is een periode aangebroken waar door boeren naar was uitgekeken: minder regels en de mogelijkheid tot groei. En dat groeien van de melkveesector, dat is gebeurt! Zo ver zelfs dat we nu 3,4 miljoen kilo meer mest produceren dan is toegestaan.

Wij maken ons zorgen om de effecten van deze groei op de individuele melkveehouder. Individuele stel je niet aansprakelijk voor een overschrijding van het fosfaatplafond.

De aanleiding voor dit debat was de uitzending van Zembla. We zagen een boer die zijn dieren zuiver als geldmachine gebruikt. Geen weidegang en gladde stalvloeren.

Dit debat wat wij nu voeren is wat prematuur. De staatssecretaris voert overleg om tot een oplossing van de fosfaatproblemen te komen.

Onze inbreng daarover hebben we al vaker gedeeld: Wij willen een systeem dat ruimte laat voor boeren die hun koeien laten grazen. Wij willen geen megastallen waarbij de dieren gras uitsluitend kennen als dat gedroogde spul wat de boer of de voermachine dagelijks voor hun hek komt aanleveren. We willen koeien die naar buiten gaan. Dat is goed voor de koe en hoort simpelweg in ons Nederlandse cultuurlandschap.

Twee korte vragen aan de staatssecretaris tot slot voorzitter,

Hoe staat het met het openbreken van het convenant weidegang? Onderzoekers vrezen dat in 2016 nog maar 58% van de koeien aan het weidegang begrip voldoet. Terwijl dit in 2013 nog 70% was.

En Voorzitter, wanneer weten de boeren waar ze aan toe zijn met betrekking tot fosfaat? Bij de behandeling van de melkveewet zei de toenmalige staatssecretaris dat ze een wet in voorbereiding heeft om het totaal fosfaat te regelen. Wanneer is de kamer weer aan zet? Dit duurt ons echt te lang.
De PvdA fractie, is er een groot voorstander van als bij de plannen die de staatssecretaris aan het ontwikkelen is weidegang als een recht voor koeien wordt opgenomen. Graag de reactie van de staatssecretaris.